به گزارش مشرق، حجت‌الاسلام امیرعلی حسنلو، عضو گروه مطالعات تاریخی حوزه در رابطه با شبهات تاریخی مربوط به ازدواج حضرت علی (ع) و حضرت زهرا (س) گفت: بر اساس اخبار اهل سنت حضرت زهرا (س) خواستگاران فراوانی داشت که از جمله آنها ابوبکر، عمر و برخی از مهاجرین در تاریخ نام برده شده است. در این رابطه در سنن نسایی یکی از منابع معتبر اهل تسنن چنین روایت شده است که ابوبکر، عمر و برخی از مهاجرین به خواستگاری حضرت زهرا (س) رفتند و پیامبر (ص) در پاسخ آنها فرمود من در رابطه با فاطمه منتظر دستور الهی هستم. وی همچنین برای حفظ احترام این اشخاص در کتاب خود آورده است که پیامبر در پاسخ به آنها خردسالی فاطمه(س) را دلیل عدم موافقت خود اعلام کرد.
حجت‌الاسلام حسنلو تصریح کرد: یعقوبی از تاریخ‌نویسان موثق در این زمینه چنین نقل می‌کند که گروهی از مهاجرین فاطمه (س) را از پیامبر خواستگاری کردند. علاوه بر این دو منبع در منابع دست اول تاریخی ما از جمله آثار ابن هشام، طبری، بلاذری، کلینی، شیخ مفید و شیخ طوسی نیز در رابطه با خواستگاران فراوان حضرت زهرا (س) گزارشاتی نقل کرده‌اند.
عضو گروه مطالعات تاریخی حوزه خاطرنشان کرد: بنا بر گزارشات موثق تاریخی فاطمه (س) پنج سال پس از بعثت متولد شد و هنگام خواستگاری حضرت علی (ع) ایشان 9 سال داشت، بنابراین برخی از نظرها که در این زمینه سن 18 سال را برای حضرت نقل کرده‌اند، صحیح نیست.
وی با اشاره به فرهنگ رایج در میان اعراب در رابطه با ازدواج دختران یادآور شد: ازدواج دختران در سن بلوغ در فرهنگ عرب مرسوم است و در زمان پیامبر(ص) نیز در میان اعراب رایج بود که دختران با رسیدن به سن بلوغ ازدواج می‌کردند. این فرهنگ در حال حاضر کماکان در میان اعراب جاری و مرسوم است در حالی که فرهنگ ازدواج در کشور ما دچار مشکلاتی شده و به سمت و سویی اشتباه و برخلاف فرهنگ اسلامی پیش می‌رود چرا که ازدواج در سن متناسب باعث تولد فرزندان سالم، مستعد و بدون مشکلات جسمی و روحی می‌شود که در روایات ما نیز بر این مسئله تأکید شده است.
حجت‌الاسلام حسنلو با اشاره به سال وقوع ازدواج امیرالمومنین (ع) و حضرت زهرا (س) گفت: این رخداد مهم در سال دوم هجری اتفاق افتاده است و هنگامی که خواستگاران فراوانی به نزد پیامبر آمده و دخترش را خواستگاری کردند حضرت پس از رد آنها خطاب به فاطمه (س) فرمود من تو را به همسری می‌دهم که از همه نیکوخوتر و در مسلمانانی پیش‌قدم‌تر از دیگران باشد. در همین رابطه ابن سعد در کتاب خود چنین نوشته است که ابوبکر و عمر پس از آنکه پاسخ موافق از پیامبر نشنیدند به نزد علی (ع) رفته و به او پیشنهاد دادند که به خواستگاری فاطمه برود. حضرت نیز این موضوع را پذیرفت. علاوه بر این دو نفر جمعی از انصار مدینه نیز که از محبت پیامبر نسبت به علی (ع) اطلاع داشتند چنین پیشنهادی را به ایشان مطرح کردند. هنگامی که علی (ع) برای این موضوع خدمت پیامبر رسید حضرت از او سوال کردند که برای چه آمده‌ای و ایشان از شدت شرم و حیا همچنان سر به زیر پاسخ داد برای خواستگاری از فاطمه (س) آمده‌ام. پیامبر نیز از این موضوع خوشحال شده و به او خوشامد گفتند.
عضو گروه مطالعات تاریخی حوزه در ادامه خاطرنشان کرد: علامه مجلسی به نقل از عیون اخبارالرضا از شیخ صدوق نقل می‌کند که پیامبر در پاسخ به امیرالمومنین (ع) فرمود مردانی از قریش از من رنجیدند که چرا دخترم را به آنها ندادم و من به آنها گفتم این کار به اراده الهی بوده است و کسی جز علی شایستگی فاطمه را نداشت. در همین رابطه شیخ طوسی ماجرای ازدواج امیرالمومنین و حضرت زهرا را این‌گونه نقل می‌کند که ابوبکر و عمر پس از ناکامی از خواستگاری خود به نزد علی رفته و به او پیشنهاد کردند که به خواستگاری زهرا برود. حضرت نیز این پیشنهاد را پذیرفت و پس از شرف‌یاب‌شدن به محضر پیامبر از قرابت خود با ایشان و پرورش‌یافتن در دامن پیامبر سخن گفت. رسول خدا (ص) در پاسخ به علی (ع) فرمود فضل تو بیش از اینهاست که گفتی و تو بهترین فردی هستی که من می‌شناسم. سپس حضرت درخواست خود را مطرح کرد و رسول گرامی اسلام در پاسخ به او فرمودند پیش از تو نیز کسانی آمده بودند اما دخترم نپذیرفت، بنابراین از این ماجرا می‌توان چنین نتیجه گرفت که علاوه بر مشیت الهی نظر شخص حضرت فاطمه (س) در این موضوع مطرح بوده است و ایشان سایر خواستگاران چه از میان مهاجران و چه انصار نپذیرفتند.
وی در ادامه با اشاره به شبهاتی که برخی مستشرقین در این زمینه وارد کرده‌اند، تصریح کرد: برخی از مستشرقین با استناد به اخباری ضعیف در این رابطه که از اعتبار و صحت لازم برخوردار نیست به طرح شبهاتی پرداختند از جمله این ازدواج برخلاف میل حضرت زهرا (س) بود در حالی که با بررسی‌های انجام‌شده معلوم می‌شود به هیچ‌وجه این‌گونه نبوده است و این ازدواج با علاقه باطنی و میل حضرت زهرا، رسول خدا و امیرالمؤمنین (ع) انجام شد.
حجت‌الاسلام حسنلو با اشاره به اهمیت این مطلب و تأثیر آن در سرنوشت اسلام گفت: آینده رسالت و سرنوشت دین با سرانجام این امر محقق می‌شد و این قضیه از اهمیت خاصی برخوردار بود که خداوند پیوندی را زمینه‌سازی کند که حاصل آن جانشینان پیامبر باشند که با نظر خاص الهی رشد کرده و هدایت انسان‌ها را بر عهده بگیرند و سرنوشت دین با سرنوشت این خانواده و این ازدواج پیوند خورد.
حجت‌الاسلام حسنلو تصریح کرد: یعقوبی از تاریخ‌نویسان موثق در این زمینه چنین نقل می‌کند که گروهی از مهاجرین فاطمه (س) را از پیامبر خواستگاری کردند. علاوه بر این دو منبع در منابع دست اول تاریخی ما از جمله آثار ابن هشام، طبری، بلاذری، کلینی، شیخ مفید و شیخ طوسی نیز در رابطه با خواستگاران فراوان حضرت زهرا (س) گزارشاتی نقل کرده‌اند.
عضو گروه مطالعات تاریخی حوزه خاطرنشان کرد: بنا بر گزارشات موثق تاریخی فاطمه (س) پنج سال پس از بعثت متولد شد و هنگام خواستگاری حضرت علی (ع) ایشان 9 سال داشت، بنابراین برخی از نظرها که در این زمینه سن 18 سال را برای حضرت نقل کرده‌اند، صحیح نیست.
وی با اشاره به فرهنگ رایج در میان اعراب در رابطه با ازدواج دختران یادآور شد: ازدواج دختران در سن بلوغ در فرهنگ عرب مرسوم است و در زمان پیامبر(ص) نیز در میان اعراب رایج بود که دختران با رسیدن به سن بلوغ ازدواج می‌کردند. این فرهنگ در حال حاضر کماکان در میان اعراب جاری و مرسوم است در حالی که فرهنگ ازدواج در کشور ما دچار مشکلاتی شده و به سمت و سویی اشتباه و برخلاف فرهنگ اسلامی پیش می‌رود چرا که ازدواج در سن متناسب باعث تولد فرزندان سالم، مستعد و بدون مشکلات جسمی و روحی می‌شود که در روایات ما نیز بر این مسئله تأکید شده است.
حجت‌الاسلام حسنلو با اشاره به سال وقوع ازدواج امیرالمومنین (ع) و حضرت زهرا (س) گفت: این رخداد مهم در سال دوم هجری اتفاق افتاده است و هنگامی که خواستگاران فراوانی به نزد پیامبر آمده و دخترش را خواستگاری کردند حضرت پس از رد آنها خطاب به فاطمه (س) فرمود من تو را به همسری می‌دهم که از همه نیکوخوتر و در مسلمانانی پیش‌قدم‌تر از دیگران باشد. در همین رابطه ابن سعد در کتاب خود چنین نوشته است که ابوبکر و عمر پس از آنکه پاسخ موافق از پیامبر نشنیدند به نزد علی (ع) رفته و به او پیشنهاد دادند که به خواستگاری فاطمه برود. حضرت نیز این موضوع را پذیرفت. علاوه بر این دو نفر جمعی از انصار مدینه نیز که از محبت پیامبر نسبت به علی (ع) اطلاع داشتند چنین پیشنهادی را به ایشان مطرح کردند. هنگامی که علی (ع) برای این موضوع خدمت پیامبر رسید حضرت از او سوال کردند که برای چه آمده‌ای و ایشان از شدت شرم و حیا همچنان سر به زیر پاسخ داد برای خواستگاری از فاطمه (س) آمده‌ام. پیامبر نیز از این موضوع خوشحال شده و به او خوشامد گفتند.
عضو گروه مطالعات تاریخی حوزه در ادامه خاطرنشان کرد: علامه مجلسی به نقل از عیون اخبارالرضا از شیخ صدوق نقل می‌کند که پیامبر در پاسخ به امیرالمومنین (ع) فرمود مردانی از قریش از من رنجیدند که چرا دخترم را به آنها ندادم و من به آنها گفتم این کار به اراده الهی بوده است و کسی جز علی شایستگی فاطمه را نداشت. در همین رابطه شیخ طوسی ماجرای ازدواج امیرالمومنین و حضرت زهرا را این‌گونه نقل می‌کند که ابوبکر و عمر پس از ناکامی از خواستگاری خود به نزد علی رفته و به او پیشنهاد کردند که به خواستگاری زهرا برود. حضرت نیز این پیشنهاد را پذیرفت و پس از شرف‌یاب‌شدن به محضر پیامبر از قرابت خود با ایشان و پرورش‌یافتن در دامن پیامبر سخن گفت. رسول خدا (ص) در پاسخ به علی (ع) فرمود فضل تو بیش از اینهاست که گفتی و تو بهترین فردی هستی که من می‌شناسم. سپس حضرت درخواست خود را مطرح کرد و رسول گرامی اسلام در پاسخ به او فرمودند پیش از تو نیز کسانی آمده بودند اما دخترم نپذیرفت، بنابراین از این ماجرا می‌توان چنین نتیجه گرفت که علاوه بر مشیت الهی نظر شخص حضرت فاطمه (س) در این موضوع مطرح بوده است و ایشان سایر خواستگاران چه از میان مهاجران و چه انصار نپذیرفتند.
وی در ادامه با اشاره به شبهاتی که برخی مستشرقین در این زمینه وارد کرده‌اند، تصریح کرد: برخی از مستشرقین با استناد به اخباری ضعیف در این رابطه که از اعتبار و صحت لازم برخوردار نیست به طرح شبهاتی پرداختند از جمله این ازدواج برخلاف میل حضرت زهرا (س) بود در حالی که با بررسی‌های انجام‌شده معلوم می‌شود به هیچ‌وجه این‌گونه نبوده است و این ازدواج با علاقه باطنی و میل حضرت زهرا، رسول خدا و امیرالمؤمنین (ع) انجام شد.
حجت‌الاسلام حسنلو با اشاره به اهمیت این مطلب و تأثیر آن در سرنوشت اسلام گفت: آینده رسالت و سرنوشت دین با سرانجام این امر محقق می‌شد و این قضیه از اهمیت خاصی برخوردار بود که خداوند پیوندی را زمینه‌سازی کند که حاصل آن جانشینان پیامبر باشند که با نظر خاص الهی رشد کرده و هدایت انسان‌ها را بر عهده بگیرند و سرنوشت دین با سرنوشت این خانواده و این ازدواج پیوند خورد.
